woensdag 31 oktober 2012

0

Literaire avond met Lionel Deflo


Lionel Deflo heeft Wevelgem literair op de kaart gezet. Neen, ik overdrijf niet. Vanuit Wevelgem leidde hij van 1966 tot 2003 een van de meest gerespecteerde Vlaamse literaire bladen van de afgelopen halve eeuw: Kreatief. Ook was hij een tijdje directeur van uitgeverij Manteau. Van zijn hand verschenen enkele schrijversmonografieën, de essaybundel Bij nader inzien en de belangrijke bloemlezing Nieuw-realistische poëzie in Vlaanderen.

Deflo bedreef ook zelf fictie. Lang geleden schreef hij enkele kortverhalen. Tot voor kort waren die haast onvindbaar, ze zaten verscholen in stokoude nummers van literaire tijdschriften. Nu zijn ze verzameld in Eerste sergeant-majoor Clausewitz. Naar aanleiding van deze publicatie organiseert de bibliotheek een gespreksavond. Op dinsdag 6 november om 19u30 spreekt Koen D’haene met Lionel Deflo over boeken en over het uitgeverswereldje. Lionel zal ook voorlezen uit de nieuwe bundel. Iedereen welkom! De toegang is gratis.

vrijdag 26 oktober 2012

0

Verkoop tweedehands materialen!

Morgen start onze verkoop van oude bibliotheekmaterialen. De medewerkers van Oxfam Bookshop Kortrijk staan dit jaar in voor de verkoop. De opbrengst gaat naar hun winkel.

Opgelet! De boekenverkoop duurt geen twee weken, zoals gewoonlijk, maar vindt plaats op vier dagen: zaterdag 27, maandag 29, dinsdag 30 en woensdag 31 oktober. Telkens van 9 tot 18 uur in de bibliotheek.


maandag 22 oktober 2012

0

Het Grote Verwendag Fotoverslag

'Verwendag Light' werd hij lang genoemd in de wandelgangen. Maar die roepnaam bleek toch echt te minnetjes voor de feestelijkste dag van dit jaar in de bib. Akkoord, de activiteiten van afgelopen zaterdag konden niet opboksen tegen het uitgebreide programma van de vorige editie, topauteur incluis, maar wie dacht dat er niks te doen was in de bibliotheek en dat de ambiance ver te zoeken zou zijn, had het mis.

Op zaterdag 20 oktober rolden we de rode loper uit voor alle bezoekers. De Verwendag is het traditionele startschot voor de Bibliotheekweek, die dit jaar van 20 tot 28 oktober loopt. Slagzin is Wie wordt de bibste van het land? Bibgebruikers over heel Vlaanderen worden uitgenodigd om in de slipstream van de gemeenteraadsverkiezingen ideeën te ventileren over de toekomst van hun bibliotheek. Waar dromen ze van? Waar moet het nieuwe bestuur mee aan de slag voor de komende zes jaar? Op de website www.bibstevanhetland.be kun je jouw stoutste bibliotheekdromen neerschrijven.

Natuurlijk koppelden we dit thema aan de vernieuwde Wevelgemse bibliotheek die voor 2014 gepland is. Ook wij wilden weten van de gebruikers wat ze zouden veranderen aan de bib en wat zeker moet blijven. Sterreporter Davy zorgde voor het onthaal van de bezoekers. Hij toonde hen de voorlopige plannen voor de nieuwe bibliotheek en vroeg om een opinie.


Zeven flipovers en evenveel vragen moeten de gebruikers helpen hun mening te vormen. Hoe moeten de romans opgesteld staan? Alfabetisch op auteur of toch liever in aparte hoekjes met thrillers, waargebeurde verhalen en romantische lectuur? Moet het stil zijn in de bib of hoort een beetje rumoer erbij? Waar moeten de gespecialiseerde tijdschriften komen? Bij de tijdschriften, of bij de informatieve boeken over hetzelfde onderwerp? Waar raadpleeg je internet het liefst? In een internethoek of op pc's kriskras verspreid in de bib? Zou je iets veranderen aan de openingsuren? En word je graag geholpen bij het zoeken of word je liever met rust gelaten?


Voor de nostalgen hadden we een retro-expositie klaargezet met allerhande bibliotheekmateriaal uit vervlogen tijden. De prehistorische stempels en dito fichebakken werden op een glimlach onthaald. Zwart/wit-foto's uit de oude doos bewezen bovendien dat ons bibliotheekgebouw wel degelijk modieus en vernieuwend was, ooit.


Wie dat wenste kon vanaf half tien een rondleiding krijgen achter de schermen van de bibliotheek. Onze gids Koen loodste groepjes bezoekers door de personeelsruimte en door de kelder. De hele 'weg van het boek' werd gevolgd -- van aankoop tot afvoer. Nog steeds verplichte stof voor studenten bibliotheekwetenschappen!


Om 10u30 werd het nieuwe seizoen van de Vertelclub met de nodige bombarie geopend. Zes keer wordt er op zaterdagmorgen een verhaal verteld aan alle kinderen van de tweede en derde kleuterklas en het eerste en tweede leerjaar. Huisverteller Veerle las zaterdag het eerste prentenboek voor. Achteraf konden de kinderen circustechnieken leren van Circusatelier Woesh.


Vanaf 11u was er Happy Hour met een gratis drankje voor alle bezoekers: witte wijn, rode wijn of vruchtensap. De hoofdbibliotheek bleef uitzonderlijk open tot 12u30 en dat was nodig om iedereen te kunnen bedienen.


Voor de muzikale omlijsting zorgde Marino Punk op accordeon. En kijk, de sympathiekste hanenkam uit de streek werd spontaan bijgesprongen door Moorselenaar Jacques Naert die zijn mondharmonica kennelijk altijd op zak heeft voor gelegenheden als deze.


Ook in de filialen Wijnberg, Gullegem en Moorsele werden de bezoekers verwend. Foto's daarvan volgen nog.

Voor een uitgebreid fotoverslag op Flickr, klik op onderstaande galerij!


zaterdag 13 oktober 2012

0

'Kunstenar' Karl Meersman


Hij heeft de kaap van de vijftig al gerond maar ziet er nog ongemeen scherp uit: Karl Meersman. Vorige week donderdag breide hij met een lezing over "zijn hoofd, zijn leven en zijn werk" een mooie finale aan de dubbeltentoonstelling die al weken in de bibliotheek te zien is. "1750 tekeningen," cijferde hij ons voor. "Ik moet zo'n 1750 tekeningen hebben gemaakt."

De carrière van Karl Meersman (1961) kwam in een stroomversnelling in 1997. Hij was eerst verbonden aan De Standaard en De Morgen, tot hij door Trends werd ontdekt op een beurs waar hij in opdracht van Ikea tekeningen maakte voor de bezoekers. Hij was toen nog freelancer. De grote man achter Roularta, Rik De Nolf, nam hem onder de vleugels, maar vroeg wel exclusiviteit. Vijftien jaar later houdt de samenwerking nog altijd stand.

De klassiek geschoolde modeltekenaar moest ineens maatschappelijk relevant werk maken. Niet evident. "De Trends-redactie heeft me als 25-jarige snaak een beetje moeten opleiden in de economie, want daar wist ik natuurlijk niets van." Elke dag staat Karl op en gaat hij slapen met de actualiteit. Radio 1 staat voortdurend op, hij is verslaafd aan teletekst en lijkt dat niet voldoende, is er nog altijd internet. "Een halve dag input, één dag tekenen," zegt Karl.

Zondagmorgen is er overleg met Knack over wat de tekenaar de week daarop gaat brengen. Tegen de avond probeert hij al een goed idee te verzinnen -- door associaties te maken, opgeslagen beelden aan te spreken en vooral: niet tevreden te zijn met de eerste de beste leuke vondst. De maandag gaat helemaal op aan tekenen. De dag daarop wenkt de deadline al. Wordt die gehaald, begint Karl aan zijn pagina voor Trends. Hij doet drie voorstellen, waar in overleg met de redactie eentje uit wordt gekozen.


Tekenen is voor Meersman een traditioneel ambacht. Photoshop en digitale beeldbewerking zeggen hem niets. Alles gaat met de hand. "Elk werk is een pièce unique'ske, daar sta ik op. Al is het misschien jammer dat reproducties van mijn werk zich moeilijk laten verkopen. Daarin hebben fotografen het makkelijker."

Karl maakt aquarellen op papier. Dat is niet alleen een tijdrovend proces, omdat zo'n tekening moet drogen, alles moet ook van de eerste keer goed zitten. Vergelijk het met een fresco uit de Renaissance, waarbij de schilder werkte op een natte kalklaag die samen met de tekening droogt. "Corrigeren kan niet, je kan niet eindeloos overschilderen zoals met olieverf, dus moet je voortdurend geconcentreerd zijn."

Dat hij snel moet werken voor de redactie komt wel de spontaniteit ten goede. In de loop der jaren heeft Karl de techniek natuurlijk steeds meer in de vingers gekregen. Zelfs de potloodlijnen waar alles mee begint, laat hij staan. Het wit dat je ziet op een doek is niet geschilderd -- wit aquarel is niet dekkend -- maar uitgespaard.

Zoals gezegd, Karl is een klassiek geschoold tekenaar. Hij merkt dat het in deze digitale tijden steeds moeilijker wordt om traditionele technieken te leren. Je moet zelf een rondgang maken langs de verschillende academies om voldoende expertise op te doen. De grote meesters van weleer zijn bijna allemaal dood. Meersman vindt het nog steeds dat jammer dat minister Coens indertijd de cumul afschafte voor bijklussende kunstenaars. Dat heeft voor hopen leraren gezorgd die iets onderwijzen dat ze zelf nooit in de praktijk hebben gebracht.

Maar wat máákt Karl Meersman nu eigenlijk? Illustraties? Cartoons? Spotprenten? Schilderijen? Karikaturen? Zelf noemt hij zich een kunstenar -- een kunstenaar die de wereld met humor tegemoet treedt. Humor is belangrijk. Het is een van de vier pijlers waar het werk van Meersman op rust. "Humor haalt de lont uit de bom. Niet verwonderlijk dat humor de moeder is van het surrealisme."

Emotie is nog zo'n pijler. Dat heeft te maken met verwondering, betrokkenheid. Zeker een politiek tekenaar heeft die nodig om niet cynisch te worden. Opinie is de derde pijler. Dat is de rationele component van de kunstenaar. Werken met het hoofd. Meersman betracht wel een zekere mildheid in de satire: "We weten nooit alle details van een dossier, dus is terughoudendheid op zijn plaats".

De vierde pijler heet techniek. Immers, geen kunst zonder kunde. Zelfs een hemelbestormer als Picasso is klassiek begonnen. Je moet eerst de technieken onder de knie hebben om daarmee te kunnen spelen. Met zichtbaar plezier toonde Karl aan de hand van enkele doeken hoe hij te werk gaat. Het spel met hulplijnen, het in acht nemen van de juiste afstanden...

Karl showde een geestig statieportret van Herman van Rompuy. Meersmans' eigen Guernica kwam voorbij. Daarna een parodie op de hoes van Nevermind, verwijzend naar de erfenisperikelen tussen Courtney Love en haar dochter. Pronkstuk was evenwel het zwart/witte dubbelportret van Wilders en een moslima, beiden in profiel getekend. Naar de vorm blijken die twee tegenpolen alvast heel wat gemeen te hebben! Die tekening werd bekroond met de Grand Prix PCE voor de beste Europese tekening.


Zoals zoveel kunstenaars is Karl een materiaalfreak. Hij werkt met een marterpenseel van Rowney, dat na één dag versleten is. Papier moet Steinbach-papier zijn. Want dat heeft zo'n mooie vezelstructuur, meneer. Dat komt omdat het papier tijdens het productieproces met een paardenstaart wordt gegeseld. Een hengstenstaart, welteverstaan, merries plassen op hun staart.

Scannen en kleurcorrectie doet Meersman zelf. Al is het eindresultaat, op dat matte tijdschriftenpapier, nooit helemaal naar wens. Te klein, te weinig details die tot hun recht komen. Idealiter wordt een kunstwerk in HD gefotografeerd. Voor de kunstboeken van Karl gebeurt dat ook.

Wat denkt Karl van zijn collega's? "Om GAL kan natuurlijk niemand heen. Hij is de vader van de spotprent in Vlaanderen. Vooral zijn werk voor De Nieuwe vroeger was top. GAL werkt met acryl, inkt en pastel. Hij gaat wel bruter te werk, ventileert een forsere opinie in explicietere tekeningen. Dat is minder mijn ding. Ik heb ook bewondering voor mensen als Zak, Meynen en vooral Marec. Dat zijn de echte cartoonisten, de mensen die met een paar lijnen iemand levensecht kunnen neerzetten. Een kunst apart."

Over een buitenlandse carrière heeft Meersman nooit ernstig nagedacht. "België is het paradijs van de vrije meningsuiting. Hier mag je álles tekenen. Dat is in Engeland, Frankrijk en zelfs Nederland veel minder het geval. Ik heb eens veertien dagen nodig gehad om mijn werk door de Amerikaanse douane te loodsen. In de VS is men lichtgeraakt en paranoïde. Ik heb een aanbod gekregen om voor Newsweek te werken. Maar dag en nacht paraat staan en dan moeten tekenen wat zij je opdragen, neen, dat is niets voor mij."

De opkomst viel wat tegen, donderdag. Maar het kleine gezelschap genoot van een erg benaderbare Meersman. Er werden gerichte vragen gesteld waarin duidelijk bewondering doorklonk. Na afloop was er tijd en ruimte voor een fijne babbel en een goed glas.


donderdag 11 oktober 2012

0

Nobelprijs voor Mo Yan

De Chinese auteur Mo Yan mag dit jaar de 930.000 euro opstrijken die verbonden is met de Nobelprijs voor Literatuur. Hij is een relatief jonge winnaar. Amper zevenenvijftig is de auteur, die tien romans en meer dan tachtig kortverhalen op zijn actief heeft. "Mo Yan," zo luidt de eenregelige motivatie van de Zweedse Academie, "verenigt met zijn hallucinant realisme volksverhalen, heden en verleden".


Mo Yans boeken leunen op de boerenverhalen uit zijn arm Oost-Chinees geboortedorp Gaomi, ook al woont de schrijver al lang in Peking. Hij wordt met Faulkner en Márquez vergeleken. Mo Yan -- in het Chinees betekent zijn naam 'spreek niet' -- combineert een avant-gardistische stijl met een liefde voor de traditionele Chinese cultuur en verhalenschat. Zijn bekendste roman is Het rode korenveld, die ook verfilmd werd.

Opmerkelijk: Mo Yan is de eerste Nobelprijswinnaar voor Literatuur die ook echt in China woont en werkt. In 2000 werd de dissidente auteur Gao Xingjian onderscheiden, maar hij resideert in Frankrijk. Mo Yan wordt af en toe verweten te dicht bij het Chinese regime te staan. Hij verliet de school tijdens de Culturele Revolutie om te werken in een olieverwerkende fabriek. Op twintigjarige leeftijd werd hij soldaat van het Volksbevrijdingsleger. In 1983 werd hij een leraar aan de afdeling literatuur van de Culturele Academie van het leger.

In onze bibliotheek vind je voorlopig vier lijvige romans van Mo Yan. Verwacht wordt dat er spoedig herdrukken komen. Wie het Engels machtig is, kan al eens proeven van het verhaal 'Frogs' in het literaire blad Granta.

Het rode korenveld
Mo Yan beschrijft het gruwelijke relaas van het verzet tegen de Japanse bezetter in een klein dorp in de provincie Shandong in de jaren 1939-1941. Het verhaal van de overval op een Japans konvooi en de wraak van de Japanse troepen wordt doorweven met daarmee samenhangende episoden uit de geschiedenis van de familie van de verteller, wiens grootvader de overval leidde en wiens grootmoeder daarbij omkwam. De roman werd verfilmd door Zhang Yimou. Je vindt de film in onze afdeling Beeld en Geluid.

Grote borsten, brede heupen
Shangguan Jintong leefde tot de puberteit enkel op moedermelk en kampt sindsdien met een obsessie voor borsten. Zijn daaruit voortvloeiende levenslange kinderlijke onschuld maakt hem een speelbal van China's 20ste eeuwse geschiedenis. Mede aan de hand van de wederwaardigheden van Jintongs aanbeden moeder, zijn zeven oudere zussen en hun schoonzonen geeft Mo Yan zijn kritische visie op de Japanse oorlog en de burgeroorlog van de jaren '40, het maoïstische tijdperk en het commercialisme van de jaren '80 en '90.

De knoflookliederen
Op een dag aan het einde van de zomer van 1985 worden in een klein dorp in het oosten van China drie personen gearresteerd. Het betreft een voormalige soldaat, een weduwe en een arme boer die net opnieuw vader is geworden. Later blijkt dat zij allen hebben deelgenomen aan een opstootje in de districtshoofdstad nadat de overheid weigerde de knoflookoogst op te kopen. Terwijl de schrijver zijn hoofdpersonen volgt van politiepost naar gevangenis en werkkamp, beschrijft hij tegelijkertijd in flashbacks de voorgeschiedenis van het knoflookoproer en de achtergrond van zijn hoofdpersonen.

De wijnrepubliek
Dit is een complexe, avant-gardistische roman met verschillende door elkaar lopende verhaallijnen. Het hoofdverhaal gaat over een Chinese opsporingsambtenaar die erop uit gestuurd wordt om geruchten over ernstige corruptie -- waaronder kannibalisme -- te onderzoeken maar zelf in een web van overmatig drankgebruik, overspel en moord verstrikt raakt.

woensdag 3 oktober 2012

0

Morgen lezing van Karl Meersman



Al een paar weken loopt in de bibliotheek een tentoonstelling met origineel werk van Karl Meersman. De spotprenten van Meersman verschijnen in Trends-magazine en Knack Focus. Nu is een fijne selectie uit dat oeuvre dus bij ons te bekijken, gratis, in de inkomhal, nog tot 13 oktober. Karl Meersman exposeert niet zo gek veel. Kom dus snel kijken.

Alsof dat niet genoeg is, doet de bibliotheek er morgen nog een lezing van Karl over zijn leven en werk bovenop. De tekenaar zal vertellen over hoe het bestaan van een karikaturist eruit ziet, en hoe de samenwerking met kranten- en tijdschriftenredacties verloopt. Vaak maakt Karl spotprenten van Bekende Vlamingen waarmee hij goed bevriend is. Hoe nemen die zijn grapjes op? Wie in techniek en stijlfinesses geïnteresseerd is, zal natuurlijk ook niet op zijn honger blijven zitten.

Iedereen is welkom, morgenavond 4 oktober om 20u15 in de bibliotheek (Vanackerestraat 20). Toegang: 5 euro.

0

Karl Meersman & Jan Oplinus: fotogalerij


Nog tot 13 oktober is er in de bibliotheek een dubbeltentoonstelling met origineel tekenwerk van tekenaar en illustrator Karl Meersman en de uitgebreide cartoonboekenverzameling van Jan Oplinus. Wie niet kan afzakken naar de bibliotheek, kan hier enkele sfeerbeeldjes bekijken.

Klik op onderstaande galerij om de slideshow op Flickr te openen!

dinsdag 2 oktober 2012

0

Schrijf je in het Guinness World Record boek!


Tijdens het weekend van 5 tot 7 oktober is Menen gaststad voor ‘Wij, Varkenland’, een cultuurhappening rond het thema ‘identiteit in West-Vlaanderen’.
Dit sociaal-cultureel project vindt dit najaar plaats in een tiental West-Vlaamse steden en gemeenten.
Menen gaat dit jaar aan de slag met verhalen van inwoners: pittige anekdotes en straffe belevenissen, ontroerende en hilarische verhalen, herinneringen uit een ver verleden, maar ook razend actuele vertellingen…
In mei en juni werden tijdens een aantal vertelavonden talloze verhalen van inwoners verzameld, die uiteindelijk gepresenteerd zullen worden in een verhalenparcours.

Wereldrecordpoging: 1000 schrijvers, 1 verhaal

Het hoogtepunt van de Menense deelname aan ‘Wij, Varkenland’ wordt echter een unieke wereldrecordpoging, waarbij minstens 1000 mensen een nieuw verhaal gaan schrijven.
Auteur en ereburger Willy Spillebeen zal deze recordpoging niet alleen begeleiden, hij zal ook de aanzet van het verhaal schrijven.
Dit wordt een mengeling van feit en fictie en zal zich vanzelfsprekend afspelen in Menen.
Iedereen kan meeschrijven!

Op vrijdag 5 oktober kan je je bijdrage komen leveren. Bedoeling is dat elke deelnemer eigenhandig één of twee zinnen toevoegt aan het verhaal.
De recordpoging vindt plaats in een zaal van CC De Steiger en begint ‘s morgens om 7.30 uur.
Elk halfuur kan een nieuwe groep aanvullen.
Iedere deelnemer zal tussen een half uur en een uur aanwezig moeten zijn.
Voor het schrijfmoment is er een registratie en briefing.
Elke deelnemer krijgt een diploma en wordt bedankt met een drankje en een hapje.
Voor alle informatie kun je terecht bij Bart Bogaert in CC De Steiger Menen (056/51.58.91).

Het verhaal van Willy Spillebeen

Willy Spillebeen schrijft de aanzet van het verhaal.
Hij liep al een tijdje rond met het idee om iets te doen met het onopgeloste mysterie van de verdwijning van sasmeester Marcel Coopman en de vermeende betrokkenheid van Menenaar Leopold Maes.
In de jaren ’70 veroorzaakte deze zaak behoorlijk wat ophef. Volgens Willy Spilllebeen zit er zelfs stof genoeg in voor een roman.