vrijdag 24 oktober 2014

0

Voorstelling VWS-cahier Philip Hoorne

Na Lionel Deflo, Hedwig Verlinde en Willy Coolsaet is Philip Hoorne de vierde Wevelgemnaar die een cahier krijgt van de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers. Nummer 282 in de reeks, om precies te zijn. En misschien wel het voorlaatste VWS-nummer: met de nieuwe Vlaamse regering hangen de subsidies aan een zijden draadje.

Getreurd werd er echter niet vorige week vrijdag, toen het hagelwitte boekje onder de doopvont werd gehouden in de bibliotheek. Lobke Maes, schepen van cultuur, kondigde aan dat de gemeente Wevelgem literair talent zal blijven ondersteunen en prees terloops de noodbibliotheek, én het bibteam "dat van de nood een deugd had weten te maken".

De flamboyante voordrachtskunstenares Tine Moniek, docente Woord in Menen, las daarna een handvol gedichten voor, om in de stemming te komen. Enigszins geplaagd door microfoon-feedback, maar dat soort dingen gebeuren als je live gaat.


Toen kwam de hoofdmoot. Philip Hoorne werd een dik halfuur aan de tand gevoeld door Paul Rigolle -- schrijver, dichter en redactielid van De schaal van Digther en medewerker van het wielerweblog Geelzucht. Nadat de zaal, zeventig man sterk, minzaam door Paul werd begroet ("Dag, vrienden van de poëzie!"), kon de babbel beginnen.

Of de gefêteerde dichter blij was met het cahier? "Zeker," zei Philip. "Zo'n monografie heeft altijd iets engs, alsof je half wordt opgebaard. Daar voelde ik me met mijn 49 jaar nog te jong voor. Maar toen de redactie te kennen gaf dat ze met opzet nog actieve schrijvers met een cahier bedacht, zodat VWS geen Dead Poets Society werd, heb ik toegehapt."

Bleek dat hij er ook niet de man naar is om terug te blikken. Nostalgie is hem vreemd. "Mijn bundels neem ik ook alleen nog maar uit de kast als ik het land intrek om voor te lezen." Hoewel, het kwam toch tot enig getouwtrek nadat Philip een indrukwekkende bibliografie met alle Hoorne-knipsels aan de tekst van Paul wilde toevoegen. Maar een VWS-cahier heeft een strikt format, weet je wel.


Tien jaar, vijf dichtbundels, één verhalenboek en een stuk of wat bloemlezingen lang timmert Philip Hoorne al aan de weg als schrijver. Hij werd ontdekt door niemand minder dan Gerrit Komrij. Zijn debuut werd als eerste opgenomen in diens Sandwich-reeks bij Uitgeverij 521.

Waar die eerste bundel Inbreng nihil nog serene gedichten bracht onder invloed van, onder meer, Rutger Kopland, vond Philip gaandeweg een eigen geluid, met als voorlopig hoogtepunt Het is fijn om van pluche te zijn. 'Hoorniaans' staat nog net niet in de Van Dale, maar het moet iets betekenen als: tragikomisch, grimmig-grappig-grillig, gelardeerd met voldoende zelfspot.

De thema's zijn al die jaren gebleven: bevreemding, erfelijkheid, voortplanting, geboorte en dood, schijn versus werkelijkheid. "Poëzie is geen synoniem voor lieflijkheid," onderstreepte Philip. "En er mag ook al eens gelachen worden. Die gedichten zijn dankbaar tijdens voorleesavonden. Ze gaan er vlot in, en dat is nodig, want al te complexe poëzie werkt niet op een podium. Zesentwintig letters die je kunnen doen lachen: wonderlijk toch?"

Zijn gevoel voor taal ontwikkelde Philip in de eerste plaats via docenten Nederlands die hem de juiste dingen te lezen gaven. Nederlandse bladen, zoals de Groene Amsterdammer, de Haagse Post en Vrij Nederland. En Humo, natuurlijk. Al leest hij het blad nauwelijks nog. "Te veel commerciële bagger, naar mijn smaak. En een saai huis vol gevestigde waarden. Grunberg, Brusselmans -- een progressief blad zou met nieuwe namen komen."

Hoorne werd Knack-mens, ging zelfs op uitnodiging van Karl van den Broeck schrijven voor Knack. Poëzie-recensies. Hoorne had zich een stevige reputatie online opgebouwd als oprichter en drijvende kracht achter het recensieweblog Poëzierapport en nu kon hij zijn grote liefde belijden voor een publiek van een paar honderdduizend lezers.

"Semi-jolige stukjes in een voor de rest stijfdeftig tijdschrift," aldus Philip, niet zonder trots. "Ik nam de dichters die mij lagen, Bart van der Straeten deed zijn ding. Dat werkte prima. Maar ik ben er nu klaar mee. Ik mis het niet. Dat ik cassant uit de hoek kon komen klopt, maar in die zes of zeven jaar heb ik hoop en al vijf bundels negatief besproken. Waaronder, toegegeven, eentje van Christine D'haen."


En dat voor dat "superbrave" en "superverlegen" kereltje van vroeger dat moeilijk omkon met de drukte in de klas en op de speelplaats. Philip: "Ik ben nog altijd graag alleen. Maar ik ben geen mensenhater. Ik heb mezelf weleens 'misantroop' genoemd, maar vooral omdat het zo'n mooi woord is. Ik ben een realist. In elke mens wonen er een heilige en een monster, ook in mij. Ik heb het geluk dat ik het monster in zijn hokje kan houden."

Muziek, het is genoegzaam bekend, helpt om de zeden te verzachten. Dus ook poëzie. Want poëzie leunt dichter aan bij muziek dan bij proza, moest Philip toegeven, jaren nadat hij het met gefronste wenkbrauwen in De glazende kiemcel had gelezen. Maar waar Vestdijk allicht de klassieke componisten in gedachten had, modelleert Philip zijn gedichten eerder naar tracks uit een rock-cd.

Elk gedicht staat bijvoorbeeld op zich. "Geen cycli waarin een thema wordt uitgemolken, geen herhaling, het is bám, erop of eronder." Geen motto's ook van Goethe of Rilke bij Hoorne, maar van Meredith Brooks en Lio. Popartiesten. De verzamelbundel heet Grootste Hits! en heeft een hoekbandje met 'Alle 55 goed', zoals verzamelelpees vroeger.


Mooi om te zien hoe Paul Rigolle het gesprek toch af en toe richting ernst wou sturen. Er zit een serieuze kant aan dit oeuvre, dat gedichten over pedofilie bevat, en waar een vroedvrouw in figureert die geen kinderen kan krijgen. Wachten is het hele leven heet het VWS-cahier niet toevallig, naar de titel van een wel heel illusieloos vers. Maar Philip counterde snel met een nieuwe bundel die alweer in de steigers staat. Werktitel? Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is.

Daarna nam de dichter plaats achter het spreekgestoelte om enkele gedichten en een stukje uit Het vlees is haar voor te lezen. Een tafelspringer zal Philip nooit worden, maar hij is gegroeid als performer. Tussen de verzen was er plaats voor wat duiding uit de losse pols. Over zijn treingedichten, over traumatische jeugdherinneringen in de sporthal, over een intrigerende man in het Kortrijkse Textielhuis. Dochter Febe nam ondertussen druk foto's met de smartphone.


Afsluiten deed 'onze' Koen D'haene, hoofdredacteur van VWS én klasmakker van de dichter in de jaren zeventig. Roger Verkarre kwam ter sprake, de Torhoutse priester-dichter die Philip mede zou vormen en die in 2011 zijn eigen cahier kreeg, deels op voorspraak van Philip.

Napraten kon tijdens de receptie die door het gemeentebestuur werd aangeboden. Onder de genodigden herkenden we onder andere Lionel Deflo, Marc Desmet, Alain Delmotte, Jan Vanmeenen en Philippe Cailliau.

donderdag 23 oktober 2014

0

De biecht van Rik Vanwalleghem


Op donderdag 27 november organiseren bibliotheek en cultuurcentrum Wevelgem een bijzondere gespreksavond met Rik Vanwalleghem.
Rik is bij het grote publiek gekend als wielerjournalist en directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Vorige zomer verraste hij met zijn spraakmakend romandebuut ‘Op drift’.
Wie Rik tijdens zijn jeugdjaren in Wevelgem kende, herinnert zich een speelse rebel die graag tegen heilige huisjes schopte. Binnenkort ruilt Rik het ouderlijk huis in de Roterijstraat voor een woning aan de Brugse Reien. ‘Ik heb eigenlijk nooit problemen gehad om iets achter mij te laten’, zegt hij.

Wonderjaren in Wevelgem

Rik werd in 1952 geboren en groeide op in de Roterijstraat, in het huis waar hij vele jaren later weer kwam wonen. ‘De straat en de buurt leken toen helemaal niet op wat ze nu zijn. De straat liep dood en er was veel open ruimte. En alles rook er naar vlas: er was een zwingelkot, een vlasschuur, een roterij. Samen met mijn zussen, neven en nichtjes speelde ik tussen de hooimijten en de vlaskapelletjes en joegen we op kikkers rond de Perremeersbeek. Ik herinner me nog de altijd op de loer liggende boerin Madeleine die ons geregeld op haar crèmekleurige fiets achterna zat toen we weer in haar weide hadden gespeeld.’
Rik hield er een vreemde hobby op na. ‘In mijn slaapkamer kweekte ik spinnen, die webben maakten in het raamkozijn. Zeer mooie exemplaren, peergroen, wijnrood… Ik voedde ze met vliegen en paardenmuggen.’

Rik liep school in het Sint-Pauluscollege dat toen nog maar net was opgericht in dat hallucinante Joegoslavische paviljoen. Hij had er les van iconische leerkrachten als Roger Duhamel, Norbert Moreel en Rudy ‘Tarzan’ Verschoore. ‘Hilarisch waren de lessen seksuele opvoeding van de priester-leraar Georges Dujardin,’ lacht hij.
Rik was ook actief in de plaatselijke chirojeugd. ‘Het waren boeiende tijden. Midden de jaren ’60: we hadden lang haar (tot net over onze oren!) en we droegen jeansbroeken die we onderdompelden in bleekwater. We kwamen in verzet tegen alles wat naar gezag rook. Het was verboden om te verbieden. Ik werd ook leider in de chiro, maar dat duurde maar vijf weken. Ik wou geen uniform dragen en zonder mocht niet van de toenmalige proost. Maar je kon na de chiro toch niet met korte broek in de jeugdclub verschijnen? Zo geraak je toch niet aan een lief? En als ik na de chiro eerst naar huis ging, mocht ik van mijn ouders het huis niet meer uit…’

Rik beleefde zijn wonderjaren. ‘Alles was vrijheid - blijheid. We richtten onze eigen heiligdommen in: het Zwingelkot in de Nieuwstraat en Den Gouden Os in de Lode de Boningestraat. In Jeugdclub Ten Goudberge was ik met enkele vrienden DJ Piete Kantropus. Ik had een mooie platencollectie die helaas in de vlammen opging tijdens een grote brand in het jeugdhuis.’

Acteur in 'Thuis'

Na zijn humaniora in het Sint-Jozefscollege in Kortrijk, wou Rik theater studeren aan het Brusselse RITCS. ‘Daar had mijn vader geen oren naar. Mijn jongste zus had al een artiest in de familie gebracht en hij wou er niet nog één. Ik trok naar de Kulak om Germaanse filologie te studeren, maar die studie viel me erg tegen. Het volgende academiejaar schreef ik me in aan de Gentse universiteit. Ik zou bioloog worden’.

Dat diploma leidde hem naar een verplichte job bij de Rijksdienst voor Monumenten en Landschapszorg. ‘Ik moest landschappen inventariseren en regelmatig moest ik rapporten voorstellen aan een selectiecommissie. In een rapport schreef ik eens dat er bij een vijver bestaande vogels als de grote trap en de kleine trap broedden. Ik voegde er de roltrap aan toe… Ik kreeg er geen opmerking over en toen wist ik het heel zeker: geen kat die mijn rapporten las.’

Na een nachtje stappen reed Rik met een vriend halsoverkop naar het jazzfestival in Montreux. Terug thuis las hij een vacature in een krant die hem naar een baan als journalist bij de Vlaamse Uitgeversmaatschappij leidde. Hij versloeg er eerst volleybal en zwemmen, maar al snel kwam hij terecht bij het wielrennen. ‘Het is met voorsprong de rijkste sport om over te schrijven. Feit en fictie, goed en kwaad: het ligt er allemaal zo dicht bij elkaar. Ik versloeg alle wedstrijden en leefde vele jaren een nomadenbestaan tijdens de Ronde van Frankrijk. Maar ik versloeg ook Paris-Dakar en dat was qua avontuur minstens even sterk. Later werd ik hoofdredacteur van Het Nieuwsblad en pr-verantwoordelijke van de Domo-wielerploeg, maar uiteindelijk kwam ik toch snel weer bij mijn grote passie terecht. Ik schreef liever over de sport en werd medewerker en columnist bij De Standaard’.

Het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde was op sterven na dood toen Rik er zijn schouders onder zette. ‘Het duurde tien jaar om het museum op de kaart te zetten. Maar nu draait het op volle toeren. Voor mij is het thuiskomen. De journalistiek en de krantenredactie waren hard werk. Ik voelde me steeds meer manager en dat was niet echt wat ik wou. Het Centrum is een beetje als de jeugdclub of het Zwingelkot, maar dan op professionele basis. Ik kan er mijn eigen ding doen. Elk jaar organiseer ik op de vooravond van het klassieke wegseizoen de Nacht van de Flandrien. Die avond, als ik spreek met renners en organisatoren en al eens grappen en grollen met hen uithaal, voel ik me thuis als een vis in het water. Dan kom ik dicht bij mijn eerste liefde: het podium. Want acteur in Thuis: dat was ik nu echt graag geweest!’

Praktisch

De biecht van Rik Vanwalleghem
Mieke Dumont (WTV / Focus) is gastvrouw en spreekt over de jeugdjaren, het journalistenleven, de wielerfascinatie, het romandebuut en de schrijfplannen van Vanwalleghem. Onverwachte en verrassende gasten voegen zich in het gesprek. Rik gaat te biecht maar betreedt ook zelf de preekstoel.
Een gespreksavond met pit én met muziek!

Donderdag 27 november 2014
Om 20u.15
OC- De Stekke Moorsele
Inkomprijs: 10 euro

Rik Vanwalleghem over zijn prozadebuut 'Op drift'.

Boeken van Rik Vanwalleghem in de bibliotheek.



woensdag 15 oktober 2014

0

Het Grote Verwendag-Fotoverslag 2014!

Het concept van de Verwendag bestaat uit drie ingrediënten.
1. We kleden de bibliotheek feestelijk aan.


2. We rollen de rode loper uit voor jou, de lener.


3. En we trakteren je op een druk programma.


Op de eerste verdieping kreeg iedereen koffie en gebak.


Meteen gelegenheid om de non-fictie-afdeling opnieuw te leren kennen. 
En onze immer actuele boekentafels.


In de nok van Ter Mote hadden we de Vertelhoek in oosterse sferen gedompeld.


Huisverteller Manu Stragier kwam in passend ornaat de Vertelclub op gang schieten.


De kindjes konden zijn verhaal wel smaken.


Na afloop kregen alle leden van de Vertelclub een bibliotheektas met snoepgoed.


Het mooist verklede kindje kreeg er nog eens een boekenbon bovenop!


Op het gelijkvloers konden de volwassen leners genieten van dansdemonstraties.


Tango, flamenco...

... en hedendaags geweld.


Rond het middaguur maakten we de uitslag van onze zoekwedstrijd bekend.
Welke boekentitel/cd/film hoorde bij welke bibmedewerker?


In het verlengde daarvan: de prijzencarousel.


Ondertussen bleven de normale bibliotheekdiensten verzekerd. 
Voor jong en oud...


... voor mens en dier. 


Ook in de filialen stond de koffietafel klaar.


De Verwendag is de aftrap van een hele Bibliotheekweek,
met nog veel meer activiteiten.


Zo krijgen we vrijdag dichter Philip Hoorne op bezoek.
Paul Rigolle schreef een VWS-cahier over Philip.



Klik hier voor het volledige fotoverslag, in groot formaat:

dinsdag 14 oktober 2014

0

Vanavond lezing Jan Van Coillie: Van wieg tot waarom

Hoog bezoek in de bibliotheek vanavond! Onder de titel 'Van wieg tot waarom: boeken om te koesteren' geeft Jan Van Coillie een causerie in de bib over welke boeken ideaal zijn om te lezen én voor te lezen voor zeer jonge kinderen.

Van Coillie is doctor in de kinder- en jeugdliteratuur, docent, recensent en bloemlezer, maar bovenal een enthousiast leespromotor. Te verwachten valt dat zijn onafscheidelijke curverbakken ook nu weer vol leesmateriaal zitten voor de jongste lezers.

Met deze lezing schieten we immers het vernieuwde project Boekbaby's op gang. Ouders, kleuterleidsters en crèchemoeders, opgelet! Vanaf deze maand krijgen baby's vanaf 6 maanden een boekenpakket via het consultatiebureau van Kind & Gezin. Het tweede boekenpakket (voor een baby van 15 maanden) kunnen ouders afhalen in de bib.

Wees erbij, vanavond om 19u.30 in de leeshoek van bibliotheek Ter Mote. De toegang is gratis.

vrijdag 10 oktober 2014

0

Morgen Verwendag in de bib


Ja, het bibliotheekteam neemt nog snel even het programma van de Verwendag door, om alles vlekkeloos te laten verlopen. Dat programma is zoals steeds goed gevuld:


Vanaf 9 uur ben je VIP in de BIB en kun je een exclusief beroep doen op een medewerker, die je als personal assistant meeneemt voor en achter de schermen.

Om 10u30 vertelt huisverteller Manu Stragier een Oosters verhaal in de Vertelhoek op de bovenste verdieping van de bib. Hiermee wordt het nieuwe seizoen van de Vertelclub op gang geschoten. Alle kinderen (4 tot 8 jaar) krijgen een verrassing. Kinderen die bovendien op oosterse wijze zijn verkleed, maken kans op een mooie prijs.

Ook om 10u30 kan je tussen de bibliotheekrekken kennis maken met flamenco, tango en salsa tijdens multiculturele dansdemo’s.

Om 11uur is er Happy Hour! De bib serveert een hapje en een drankje en onthult de identiteit van de bibliotheekmedewerkers bij hun favoriete boek, mooiste film of leukste cd. De winnaars van de zoekwedstrijd en de best verklede kleuter krijgen hun prijs.

Napraten kan tot 12u30.

Ook medewerkers van de filialen Gullegem, Moorsele en Wijnberg ontvangen je die dag met open armen en verrassen je met een multicultureel hapje.

0

Aan de vooravond van de Verwendag...

Betere bewegwijzering leidt je voortaan naar minder in het oog springende afdelingen van de noodbibliotheek, zoals beeld & geluid, de informatieve boeken en de tijdschriften.


Conny en Wim leggen de laatste hand aan de hapjes (en onderwerpen ze aan een grondige smaaktest).


De expositieblokjes werden door Linda in het zwart geschilderd. De letter 'b' doet het goed in de namen voor onze activiteiten: Boekenbabbels, Boekbaby's, met de Bibliotheekbus naar de Boekenbeurs...


Deze tafels wachten op het Happy Hour morgen. Op de Verwendag worden meteen de winnaars (en de oplossing) van de zoektocht bekendgemaakt.


Koen strijkt nog snel de t-shirts ("Ik ben thuis in de bib"). Aan de dresscode op de Verwendag valt zoals steeds niet te tornen.


Met deze bonte actie maakte het Atelier voor Plastische Kunsten voor zijn werking. In onze voortuin: dus mooi meegenomen!


Symbolischer kan het niet: ondertussen staat de oude bibliotheek nu helemaal in haar blootje. Tijd voor anders en beter.

donderdag 9 oktober 2014

0

Modiano wint de Nobelprijs voor Literatuur

De Franse romancier Patrick Modiano (1945) wint de Nobelprijs voor Literatuur 2014. Dat werd vandaag bekend gemaakt. In Frankrijk al jaren een topvedette, bekroond met de Grand Prix du Roman van de Académie française en de Prix Goncourt, steekt Modiano nu ook de meest prestigieuze aller literaire prijzen op zak, goed voor een kleine 900.000 euro.

"Voor de herinneringskunst waarmee hij de meest ongrijpbare menselijke lotsbestemmingen heeft weten op te roepen en de leefwereld van de bezetting heeft blootgelegd" - zo luidt dit jaar de traditionele volzin waarmee de keuze wordt verantwoord.

Melancholie, herinnering en de zoektocht naar het eigen verleden staan centraal in de korte, toegankelijke, maar erg subtiele romans van Modiano. Proef alleen de titels al van zijn laatste boeken: Het gras van de nacht, De horizon, In het café van de verloren jeugd en Een stamboek.

De gemengde afkomst (Vlaamse moeder, Italiaanse vader) van de auteur, de schimmigheden in de marge van de Tweede Wereldoorlog en een obsessieve relatie met het Parijse stratenplan komen voortdurend terug in dit oeuvre. Critici verwijten de boomlange, kopschuwe Modiano telkens hetzelfde boek te schrijven; zijn grote schare fans kunnen er maar niet genoeg van krijgen.

Voor bibliotheken is het altijd bang afwachten wie er uit de trommel van de Zweedse Academie komt. Met een onbekende Chinees waarvan niets in vertaling voorhanden is kun je moeilijk uitpakken. Maar dit jaar zitten we goed. Van de tientallen romans die Modiano op zijn actief heeft, is zowat driekwart vertaald in het Nederlands.

In de Wevelgemse bibliotheek hebben we 16 titels in Nederlandse vertaling en 4 Franse titels. Een aantal boeken is tijdelijk niet beschikbaar omdat we in de noodbibliotheek niet het hele magazijn van vroeger kwijt kunnen. En zo is het ook altijd wat, natuurlijk.


dinsdag 7 oktober 2014

0

Welkom op de Verwendag!

Op zaterdag 11 oktober is er de jaarlijkse Verwendag in de bibliotheek.
Je bent van harte welkom!
Je kan die dag een privérondleiding krijgen voor en achter de schermen van de bibliotheek.
De bib verrast je die morgen met een dans mondial tussen de rekken en een happy hour van anderhalf uur.
De Verwendag is ook de startdag van een drukke en prikkelende Bibliotheekweek.

Lees hier meer over het programma.


woensdag 1 oktober 2014

0

Consulteer onze Digidokter!


Zaterdag kon je voor de eerste maal de Digidokter consulteren in de bibliotheek. Digidokter is een initiatief van Vormingplus in samenwerking met de Wevelgemse bibliotheek. Op maandelijkse basis doet de bib dienst als ICT-helpdesk of eerste hulp bij computerperikelen.

Een sessie bestaat uit twee rondes. Eerst is er een uitgebreid exposé van een uurtje rond een populair ICT-thema. Daarna volgt 'het spreekuur' waarbij iedereen naar hartelust vragen kan stellen.

Het is niet de bedoeling om de pc ter plaatse te repareren, al mag je gerust je laptop of tablet meebrengen om iets te tonen. De deskundige probeert je vooral op weg te helpen, volgens het Japanse spreekwoord: je moet iemand die honger heeft geen vis geven, maar hem leren vissen.

We organiseren in totaal 10 Digidokter-sessies, telkens op zaterdagvoormiddag van 10u tot 12u. Een sessie bijwonen kost 3 euro; vooraf inschrijven (via 056/260.600 of via website Vormingplus) is noodzakelijk. In de eerste sessie liet lesgever Rik Coghe de beste apps voor je smartphone of tablet de revue passeren. Eerstvolgende sessies zijn:

zaterdag 25 oktober: pc-beveiliging en onderhoud
zaterdag 22 november: kies ik voor een pc, laptop of tablet?
zaterdag 20 december: is Facebook een vloek of een zegen?