Danny de Vos is een relatief nieuwe naam aan het firmament der jeugdliteratuur. Hij debuteerde pas toen hij 47 was. Nochtans was Danny van jongsaf aan bezig met zijn gevoelens op papier te zetten. In de klas was hij een schuchter kind die liever onzichtbaar wou zijn, maar dat betekende natuurlijk niet dat er niets in zijn hoofd omging. Toen hij ouder werd, werd hem steeds vaker gevraagd: wanneer doe je iets met die schrijverij? Toen Danny gefascineerd raakte door het verhaal van zijn grootvader, die duiker was maar waarvan hij geen enkele foto bezit, kreeg hij het idee voor een heuse jeugdroman.
Laat ik meteen ook iets met Napoleon doen, dacht Danny. Uitgeverijen wilden in het Napoleon-jaar 2015 allemáál een boek rond de kleine keizer op de markt brengen. Dus als ik zijn naam in de titel zet... Dat was slim gezien: het prestigieuze Manteau hapte toe. Ondertussen heeft de schrijver al 7 boeken op zijn actief. Wat niet betekent dat redacteuren zijn manuscripten zomaar accepteren. 'Eigenlijk is schrijver-zijn goed vergelijkbaar met leerling-zijn op een school,' vertelde Danny het tweede middelbaar van het Sint-Pauluscollege. 'Je levert je werkstuk in tegen een strenge deadline, en een paar dagen later krijg je het terug vol rode doorhalingen.'
In Hoe Napoleon zijn verjaardag vierde gaat de twaalfjarige Melle op zoek naar zijn roots. Hij moet als strafwerk voor school een stamboom van zijn familie maken. Wanneer zijn Koreaanse studiegenote Yo ontdekt dat hij de lacunes in de stamboom met zijn eigen fantasie opvult, krijgt ze het te kwaad. Zij - een weeskind - zou niets liever willen dan haar echte voorouders te leren kennen! In het vervolgboek De vlucht van de kraanvogels wordt het verhaal van Yo uitgewerkt. Zonder spectaculaire Hollywoodiaanse herenigingsscènes - haar biologische ouders zijn nu eenmaal onvindbaar - slaagt Danny de Vos een positief einde te breien aan deze familiegeschiedenis.
Toen de Nederlandse uitgeverij Ploegsma hem vroeg een volgende roman over het vluchtelingenthema te schrijven - geen thema zo moeilijk, zó polariserend als vluchtelingen - vroeg Danny evenwel wat bedenktijd. Uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan, want anders-zijn, hoe het voelt om anders te zijn, dat is gewoon een eeuwig fascinerend vraagstuk. Danny toonde een foto van een man die het stadion van Manchester United binnenglipte om in voetbaltenue te kunnen poseren met zijn idolen. Deze man, ja, die wist nu hoe het was om topvoetballer te zijn. Een Facebookreaguurder die bij de foto van de verdronken Aylan schreef blij te zijn ('alweer 30 euro minder dat we moeten betalen voor een vluchteling') - hij weet niet hoe je je moet verplaatsen in iemand anders.
Toegang geweigerd zou de roman uiteindelijk heten. En omdat Danny bij elk boek een bijbehorende song schrijft, nam hij er plots zijn akoestische gitaar bij en zong een liedje over een president en een koning die voor 1 dag met elkaar willen ruilen. Tijdens het vragenkwartier vertelde Danny trouwens dat hij in zijn beroepsleven sociaal inspecteur is, met als specialisatie mensenhandel. Toen werd het wel even stil in de cafetaria van de Porseleinhallen.
Danny heeft echter ook een lichte toets, en die kan hij kwijt in het For girls only-boek dat hij samen met de Nederlandse schrijfster Hetty van Aar maakte. 'Misschien is het wel leuker om met iemand anders te schrijven. Het is minder eenzaam, je daagt elkaar ook uit.' De For girls only-reeks gaat over hoe meisjes en jongens naar elkaar kijken. Elke titel wordt gemiddeld op 6000 exemplaren gedrukt, de reeks is heel populair.
Vossenstreken is misschien wel het leukste boek van Danny de Vos tot nu toe. Een informatief boek - maar mét humor. Op de koffie vroeg iemand van de uitgeverij of Danny niks kon doen over mensengedrag en dierengedrag én het verband tussen die twee. Als bij wonder kreeg hij kort daarna het bezoek van illustrator Arnold Hovart, die spontaan aanbelde en voorstelde een paar proeftekeningen te maken. Een hoofdstukje gaat over neuspeuteren, dat blijkbaar geen exclusief menselijke bezigheid is.
Nadat Danny zijn nieuwste roman voorstelde (Schroot, jongen ontmoet meisje dat aan urban exploring doet) mochten de leerlingen vragen stellen. Waar Danny de namen voor zijn personages vandaan haalde? Dat was een makkelijke. 'Gek, maar als ik eenmaal een beeld van het personage voor me heb, borrelt meteen ook een naam op' zei Danny. Hoelang doet een schrijver over een roman? 'Even lang als vrouwen zwanger zijn: negen maanden'. Hilariteit in de zaal. Ook het financiële plaatje (hoeveel verdient een auteur?) is een klassieke vraag die bij elke schrijver terugkomt. Dus legde Danny geduldig uit hoe de boekenwereld werkt met percentages - zo'n tien percent per boek gaat naar de schrijver.
Danny de Vos was een graaggeziene gast in de bibliotheek. Fijn dat hij helemaal uit Bornem naar Wevelgem wou komen. 'West-Vlaanderen is heel sterk in leesbevordering en auteursbezoeken,' zei hij toen we samen naar de auto liepen. Bedankt, Danny, en tot de volgende!
Bekijk hier alle boeken van Danny de Vos in de bib.
