Op zaterdag 25 april is er in Vlaanderen voor het eerst een dag van de Kinderboekhandel. In tientallen boekhandels zullen evenzoveel schrijvers en illustratoren jonge lezers en hun ouders eraan herinneren (als dat nodig zou zijn!) hoe leuk en prettig lezen wel kan zijn. In de Standaard boekhandel Wevelgem wordt een splinternieuw kinderboek voorgesteld. ‘De plannetjes van papa’ is een Wevelgemse coproductie van jeugdauteur Koen D’haene en illustrator Ellen Loncke.
Voor Ellen is dit boek haar debuut als illustrator van kinderboeken.
Tijd voor een kennismaking met dit veelzijdig talent van eigen bodem!
Ellen, voor het grote publiek kom je nu pas voor de eerste keer echt naar buiten met je tekenwerk, maar je bent niet aan je proefstuk toe. Wat deed je eerder?
Mijn eerste ‘opdracht’ die ik ooit kreeg was een geboortekaartje ontwerpen voor een koppel goede vrienden van me. Vanaf dan heb ik af en toe mijn werk gepost op mijn weblog. Ik was wel altijd bezig met tekenen, maar kwam er voorheen niet echt mee naar buiten. Vorig jaar tekende ik het affichebeeld voor Au milieu, een verrassingsfietstocht tussen Wevelgem en Roubaix. Het was best vreemd en tegelijk ook heel fijn om mijn tekening in pakweg de lokale supermarkt te zien hangen.
Vorig jaar werkte je voor Maus Creations?
Mijn schoonzus wees me vorig jaar op een facebookpost van Maus Creations die dringend een illustrator zochten. Ik stuurde een link naar mijn blog door en voor ik het goed en wel besefte, mocht ik tekeningen maken voor de campagne ‘Grootouders uit de duizend’ van de Gezinsbond. Cathy van Maus Creations vroeg me ook om voor het goede doel kerstkaartjes te ontwerpen voor haar pop-up shop Gusta.
Vanwaar komt de liefde voor de grafische kunsten? Was je als jong meisje al bezig met potloden en penselen?
Ik kan mij geen tijd herinneren dat ik niet tekende. Er moet nog ergens een wascotekening op de keukenmuur in mijn ouderlijke huis staan, wel mét toestemming van de ouders gemaakt voor de muur werd behangen welteverstaan. Op de speelplaats vond je me vaak met een krijtje in de hand in de weer met een tekening.
Vanwaar de liefde komt? Goede vraag. Voornamelijk een fascinatie voor beelden, denk ik, en voor de verhalen die ze kunnen vertellen. Als mijn ouders me voorlazen uit een boek, was ik altijd gefascineerd door de illustraties. Eenmaal ik dan zelf boeken mocht kiezen, moest de tekening op de kaft me aanspreken, of het boek maakte geen schijn van kans. Als kind was ik ook wel voornamelijk door tekenfilms gebiologeerd. Ik keek gefascineerd naar Japanse animeseries op TF1: geniaal hoe die emoties in een glinstering van enkele ogen konden leggen! Ik heb mezelf als klein meisje heel veel leren tekenen door anderen te bestuderen: ik heb bijvoorbeeld onnoemelijk veel Disneyfiguren overgetekend.
Ging je snel naar ‘de tekenschool’?
Het was vanzelfsprekend dat ik naar de tekenschool (Atelier voor Plastiche Kunsten hier in Wevelgem) ging zodra ik oud genoeg was om er ingeschreven te worden. Ik herinner me wel wat saaiere opdrachten zoals iets op schijnbaar eindeloos verschillende manieren overtekenen, maar je werd er wel toe aangezet om verschillende materialen te hanteren terwijl alles behoorlijk vrijblijvend bleef. In mijn tienerjaren volgde ik er ook nog striptekenen bij Peter Brutin. Toen ik een keuze moest maken welke hogere studies ik wou volgen, heb ik wel nog gespeeld met het idee om een kunstopleiding te volgen, maar het werd uiteindelijk toch universiteit.
Tegenwoordig zijn er wel interessante, opdrachtgebaseerde online cursussen te vinden: je leert er niet tekenen, maar krijgt samen met cursisten (van beginners tot mensen met hopen ervaring) van over de hele wereld dezelfde opdrachten: heel interessant om zo te zien hoeveel verschillende invullingen er ontstaan. Ook heel leuk hoe je tips en tricks van gelijkgezinden leert en feedback kan krijgen van iemand die aan de andere kant van de planeet woont.
Je was in Wevelgem ook actief in het kunstproject TEEK?
Actief als deelnemer, niet als organisator, samen met mijn vriend: een kunstproject op een steenworp van onze huisdrempel maakte me uiteraard nieuwsgierig. Ik krabbelde mee met een I love stiften, maar heb me vooral eens goed kunnen uitleven tijdens de workshop ‘schilderen op groot formaat’ van Kris Vandenberghe. Hij daagde me uit om eens iets anders te proberen, want ik werk meestal op klein formaat en – tsja – zittend. Hierbij moest ik op een ladder klimmen én hopen verf mengen.
Ben je ook 'passief' door kunst gepassioneerd? Ben je bijvoorbeeld vaak in musea of tentoonstellingen te vinden?
Zeker! Mijn vriend en ik zijn fervente citytrippers en een vakantie zonder museumbezoek is quasi ondenkbaar. Je zal me wel sneller in een museum van moderne kunst zien, dan in een klassiek museum. Interessante tentoonstellingen in het binnenland probeer ik ook zoveel mogelijk mee te pikken, àls er tijd is. ‘Inspirations’ van Dries van Noten in het MoMu staat op mijn verlanglijstje, en ook de expositie van graffitiartiest Bué The Warrior in Oostende.
Is er een tentoonstelling die je erg is bijgebleven? Of een kunstenaar die je ongelooflijk boeit en inspireert?
Ron Muecks tentoonstelling in Fondation Cartier in Parijs! Daar heb ik écht kippenvel gekregen van beeldende kunst, iets wat me voorheen nog nooit overkomen was. Deze Australische kunstenaar maakt hyperrealistische sculpturen in ongewone proporties. Niets speciaals, dacht ik voordien, tot ik er voor stond en rond de beelden wandelde: ze hadden emotioneel een enorme impact op me.
Ik kan onmogelijk één of enkele namen uitpikken, want er zijn zoveel boeiende creatievelingen op de wereld. Ook is er voor elke stijl wel iets te zeggen. Niet alleen illustraties en beeldende kunst, maar ook film, muziek, mode, fotografie literatuur, … inspireert me. Met het wereldwijde web heb je ook veel gemakkelijker toegang tot al dat moois. Ik zou zeggen: surf eens naar mijn blog of pinterestpagina voor een overzichtje.
Hoe kwam je ertoe om de illustraties voor ‘De plannetjes van papa’ te maken?
Eigenlijk vroeg auteur Koen D’haene me zélf of ik zin had om illustraties te maken bij het boek. Hij kende mijn werk al wat via mijn blog en Au milieu. Na het lezen van het boek ben ik beginnen schetsen en bleken de tekeningen gelukkig bij Koen in de smaak te vallen.
Waarover gaat het boek?
Over een dromerige vader die constant plannetjes smeedt om zijn zoontje Siemen te helpen. Siemen maakt nogal snel een drama van de dingen des levens, waarbij zijn papa via fantasieverzinsels en stiekeme omwegjes zijn zoon aanzet om zijn problemen op te lossen. En ook wel een beetje hoe Siemen langzaamaan zelf initiatief neemt om problemen op te lossen.
Het zijn vrij realistische verhalen. Liggen die je of zou je zelf liever eens je fantasie de vrije loop kunnen laten? Met fantasiewezens en gefingeerde werelden en personages?
Bij mijn eerste lezing van het boek, viel het me op dat er heel veel gepraat werd binnen het gezin van Siemen. Ik teken graag personages, figuren, dus pratende figuren liggen me ook wel, maar het waren vooral de verzinsels of gedachten van de personages die het meest vonken in mijn eigen tekenhersenen gaven. Natuurlijk is het veel leuker als je compleet wild kan gaan met je eigen fantasie, maar ik vind het ook heel boeiend om bepaalde grenzen af te tasten en daarin dan mijn eigen ideeën te gieten.
Je maakte zwart-wit-tekeningen?
Voor het binnenwerk, de echte illustraties dus, wel ja. Ik ben daardoor dus netjes binnen mijn comfortzone van potloodtekeningen kunnen blijven. De kaft moest wel in kleur: na wat experimenteren met kleurpotloden, koos ik uiteindelijk toch voor acryl en bewerkte ik potloodtekeningen uit het binnenwerk digitaal tot een patroon.
Je studeerde Germaanse filologie. Ben je zelf ‘een grote lezer’? Helpt je taal- en letterenstudie je bij het illustreren?
Ik ben tegenwoordig een minder grote lezer dan ik zou willen zijn. Ik heb nog een tijdje naar Brussel gependeld en toen verslond ik al snel een boek in een week tijd. Nu zal ik eerder non-fictie lezen omdat je die al sneller eens aan de kant legt, maar uiteindelijk gaat er voor mij niets boven je verliezen in een goede roman.
Ik denk dat mijn studie er wel voor zorgt dat ik bij het lezen van het verhaal wat dieper graaf naar de motivatie van personages, dat ik linken leg die niet van de pagina’s schreeuwen. Hierdoor leg ik misschien wel klemtonen in illustraties die je in eerste instanties niet verwacht. Maar dat zou je eens moeten aftoetsen bij de auteur ;)
Hoe grondig moet je het verhaal tot jezelf nemen bij de keuze van de illustraties?
Voor mij is het vooral belangrijk dat er ideeën en beelden in me opkomen bij een opdracht. Komt er niets, dan kan ik het ook niet forceren.
Moeten de tekeningen in een kinderboek iets toevoegen aan het verhaal of zie je ze alleen maar als illustratie bij de tekst?
Ik denk dat illustraties sowieso iets toevoegen aan een kinderboek, al is het maar de blik van de illustrator. Ik heb Siemens papa nu bijvoorbeeld krullen gegeven, terwijl iemand anders hem misschien met sluik haar in een paardenstaart zou tekenen. Ik heb zelf ook wel de neiging om elementen toe te voegen die niet altijd letterlijk in de tekst staan.
Is het illustreren van kinderboeken iets wat je ligt en je graag nog meer wil doen, of zie je dit als een eenmalig project?
O ja, het smaakt zeker naar meer! Er is trouwens mogelijk nog een nieuwe samenwerking met Koen D’haene in het vooruitzicht. Ik zou ooit wel eens een prentenboek willen maken ook.
Wie is Lemon Lizzie?
Lemon Lizzie ben ik eigenlijk zelf, of het is toch de naam die ik voor mijn blog en tekenwerk gebruik. De naam verzon ik toen ik droomde om een eigen winkeltje te openen met een sapjesbar bij. Het winkeltje is er nooit gekomen, maar de naam is blijven plakken.
Je maakte ook het beeld voor de affiche van de Week van de Amateurkunsten (WAK) in Wevelgem. Wat is het idee, vanwaar kwam de inspiratie?
De vraag was om vier beelden te maken: een voor de drie luiken van de WAK (de expo, de workshops kortfilm en het eerder muziekgerichte Lokale Helden) en dan ook nog een beeld die deze drie samenbracht. Het moest ook duidelijk zijn dat ze samen hoorden. Ik focuste vooral op dat laatste bij het brainstormen. Ik kwam op het idee om dezelfde dame, bij wijze van muze, telkens anders uit te werken volgens het luik dat ze vertegenwoordigde.
In 'De plannetjes van papa' schreef Koen D'haene vier grappige verhaaltjes over levensgrote problemen in het leven van Siemen. Maar ook over een papa die twijfelt tussen ernst en luim en vooral zielsveel van zijn zoon houdt. Ellen Loncke scherpte haar pen en gaf de personages een eigen gezicht.
Voor lezers vanaf 7 jaar... en hun papa's!
Het boek wordt voorgesteld op zaterdag 25 april in Standaard Boekhandel Menen (11u.15) en Standaard Boekhandel Wevelgem (15 uur).
De originele tekeningen van Ellen Loncke worden tentoongesteld in het Verdip (Roeselarestraat 195 - Wevelgem) op zondag 26 april (vanaf 10u.30), op 8 en 9 mei (van 18 tot 22 uur) en op 10 mei (van 11 tot 14 uur).
Meer info over de Vlaamse Kinderboekendag.
Meer info over de Week van de Amateurkunsten in Wevelgem.
Voor Ellen is dit boek haar debuut als illustrator van kinderboeken.
Tijd voor een kennismaking met dit veelzijdig talent van eigen bodem!
Ellen, voor het grote publiek kom je nu pas voor de eerste keer echt naar buiten met je tekenwerk, maar je bent niet aan je proefstuk toe. Wat deed je eerder?
Mijn eerste ‘opdracht’ die ik ooit kreeg was een geboortekaartje ontwerpen voor een koppel goede vrienden van me. Vanaf dan heb ik af en toe mijn werk gepost op mijn weblog. Ik was wel altijd bezig met tekenen, maar kwam er voorheen niet echt mee naar buiten. Vorig jaar tekende ik het affichebeeld voor Au milieu, een verrassingsfietstocht tussen Wevelgem en Roubaix. Het was best vreemd en tegelijk ook heel fijn om mijn tekening in pakweg de lokale supermarkt te zien hangen.
Vorig jaar werkte je voor Maus Creations?
Mijn schoonzus wees me vorig jaar op een facebookpost van Maus Creations die dringend een illustrator zochten. Ik stuurde een link naar mijn blog door en voor ik het goed en wel besefte, mocht ik tekeningen maken voor de campagne ‘Grootouders uit de duizend’ van de Gezinsbond. Cathy van Maus Creations vroeg me ook om voor het goede doel kerstkaartjes te ontwerpen voor haar pop-up shop Gusta.
Vanwaar komt de liefde voor de grafische kunsten? Was je als jong meisje al bezig met potloden en penselen?
Ik kan mij geen tijd herinneren dat ik niet tekende. Er moet nog ergens een wascotekening op de keukenmuur in mijn ouderlijke huis staan, wel mét toestemming van de ouders gemaakt voor de muur werd behangen welteverstaan. Op de speelplaats vond je me vaak met een krijtje in de hand in de weer met een tekening.
Vanwaar de liefde komt? Goede vraag. Voornamelijk een fascinatie voor beelden, denk ik, en voor de verhalen die ze kunnen vertellen. Als mijn ouders me voorlazen uit een boek, was ik altijd gefascineerd door de illustraties. Eenmaal ik dan zelf boeken mocht kiezen, moest de tekening op de kaft me aanspreken, of het boek maakte geen schijn van kans. Als kind was ik ook wel voornamelijk door tekenfilms gebiologeerd. Ik keek gefascineerd naar Japanse animeseries op TF1: geniaal hoe die emoties in een glinstering van enkele ogen konden leggen! Ik heb mezelf als klein meisje heel veel leren tekenen door anderen te bestuderen: ik heb bijvoorbeeld onnoemelijk veel Disneyfiguren overgetekend.
Ging je snel naar ‘de tekenschool’?
Het was vanzelfsprekend dat ik naar de tekenschool (Atelier voor Plastiche Kunsten hier in Wevelgem) ging zodra ik oud genoeg was om er ingeschreven te worden. Ik herinner me wel wat saaiere opdrachten zoals iets op schijnbaar eindeloos verschillende manieren overtekenen, maar je werd er wel toe aangezet om verschillende materialen te hanteren terwijl alles behoorlijk vrijblijvend bleef. In mijn tienerjaren volgde ik er ook nog striptekenen bij Peter Brutin. Toen ik een keuze moest maken welke hogere studies ik wou volgen, heb ik wel nog gespeeld met het idee om een kunstopleiding te volgen, maar het werd uiteindelijk toch universiteit.
Tegenwoordig zijn er wel interessante, opdrachtgebaseerde online cursussen te vinden: je leert er niet tekenen, maar krijgt samen met cursisten (van beginners tot mensen met hopen ervaring) van over de hele wereld dezelfde opdrachten: heel interessant om zo te zien hoeveel verschillende invullingen er ontstaan. Ook heel leuk hoe je tips en tricks van gelijkgezinden leert en feedback kan krijgen van iemand die aan de andere kant van de planeet woont.
Je was in Wevelgem ook actief in het kunstproject TEEK?
Actief als deelnemer, niet als organisator, samen met mijn vriend: een kunstproject op een steenworp van onze huisdrempel maakte me uiteraard nieuwsgierig. Ik krabbelde mee met een I love stiften, maar heb me vooral eens goed kunnen uitleven tijdens de workshop ‘schilderen op groot formaat’ van Kris Vandenberghe. Hij daagde me uit om eens iets anders te proberen, want ik werk meestal op klein formaat en – tsja – zittend. Hierbij moest ik op een ladder klimmen én hopen verf mengen.
Ben je ook 'passief' door kunst gepassioneerd? Ben je bijvoorbeeld vaak in musea of tentoonstellingen te vinden?
Zeker! Mijn vriend en ik zijn fervente citytrippers en een vakantie zonder museumbezoek is quasi ondenkbaar. Je zal me wel sneller in een museum van moderne kunst zien, dan in een klassiek museum. Interessante tentoonstellingen in het binnenland probeer ik ook zoveel mogelijk mee te pikken, àls er tijd is. ‘Inspirations’ van Dries van Noten in het MoMu staat op mijn verlanglijstje, en ook de expositie van graffitiartiest Bué The Warrior in Oostende.
Is er een tentoonstelling die je erg is bijgebleven? Of een kunstenaar die je ongelooflijk boeit en inspireert?
Ron Muecks tentoonstelling in Fondation Cartier in Parijs! Daar heb ik écht kippenvel gekregen van beeldende kunst, iets wat me voorheen nog nooit overkomen was. Deze Australische kunstenaar maakt hyperrealistische sculpturen in ongewone proporties. Niets speciaals, dacht ik voordien, tot ik er voor stond en rond de beelden wandelde: ze hadden emotioneel een enorme impact op me.
Ik kan onmogelijk één of enkele namen uitpikken, want er zijn zoveel boeiende creatievelingen op de wereld. Ook is er voor elke stijl wel iets te zeggen. Niet alleen illustraties en beeldende kunst, maar ook film, muziek, mode, fotografie literatuur, … inspireert me. Met het wereldwijde web heb je ook veel gemakkelijker toegang tot al dat moois. Ik zou zeggen: surf eens naar mijn blog of pinterestpagina voor een overzichtje.
Hoe kwam je ertoe om de illustraties voor ‘De plannetjes van papa’ te maken?
Eigenlijk vroeg auteur Koen D’haene me zélf of ik zin had om illustraties te maken bij het boek. Hij kende mijn werk al wat via mijn blog en Au milieu. Na het lezen van het boek ben ik beginnen schetsen en bleken de tekeningen gelukkig bij Koen in de smaak te vallen.
Waarover gaat het boek?
Over een dromerige vader die constant plannetjes smeedt om zijn zoontje Siemen te helpen. Siemen maakt nogal snel een drama van de dingen des levens, waarbij zijn papa via fantasieverzinsels en stiekeme omwegjes zijn zoon aanzet om zijn problemen op te lossen. En ook wel een beetje hoe Siemen langzaamaan zelf initiatief neemt om problemen op te lossen.
Het zijn vrij realistische verhalen. Liggen die je of zou je zelf liever eens je fantasie de vrije loop kunnen laten? Met fantasiewezens en gefingeerde werelden en personages?
Bij mijn eerste lezing van het boek, viel het me op dat er heel veel gepraat werd binnen het gezin van Siemen. Ik teken graag personages, figuren, dus pratende figuren liggen me ook wel, maar het waren vooral de verzinsels of gedachten van de personages die het meest vonken in mijn eigen tekenhersenen gaven. Natuurlijk is het veel leuker als je compleet wild kan gaan met je eigen fantasie, maar ik vind het ook heel boeiend om bepaalde grenzen af te tasten en daarin dan mijn eigen ideeën te gieten.
Je maakte zwart-wit-tekeningen?
Voor het binnenwerk, de echte illustraties dus, wel ja. Ik ben daardoor dus netjes binnen mijn comfortzone van potloodtekeningen kunnen blijven. De kaft moest wel in kleur: na wat experimenteren met kleurpotloden, koos ik uiteindelijk toch voor acryl en bewerkte ik potloodtekeningen uit het binnenwerk digitaal tot een patroon.
Je studeerde Germaanse filologie. Ben je zelf ‘een grote lezer’? Helpt je taal- en letterenstudie je bij het illustreren?
Ik ben tegenwoordig een minder grote lezer dan ik zou willen zijn. Ik heb nog een tijdje naar Brussel gependeld en toen verslond ik al snel een boek in een week tijd. Nu zal ik eerder non-fictie lezen omdat je die al sneller eens aan de kant legt, maar uiteindelijk gaat er voor mij niets boven je verliezen in een goede roman.
Ik denk dat mijn studie er wel voor zorgt dat ik bij het lezen van het verhaal wat dieper graaf naar de motivatie van personages, dat ik linken leg die niet van de pagina’s schreeuwen. Hierdoor leg ik misschien wel klemtonen in illustraties die je in eerste instanties niet verwacht. Maar dat zou je eens moeten aftoetsen bij de auteur ;)
Hoe grondig moet je het verhaal tot jezelf nemen bij de keuze van de illustraties?
Voor mij is het vooral belangrijk dat er ideeën en beelden in me opkomen bij een opdracht. Komt er niets, dan kan ik het ook niet forceren.
Moeten de tekeningen in een kinderboek iets toevoegen aan het verhaal of zie je ze alleen maar als illustratie bij de tekst?
Ik denk dat illustraties sowieso iets toevoegen aan een kinderboek, al is het maar de blik van de illustrator. Ik heb Siemens papa nu bijvoorbeeld krullen gegeven, terwijl iemand anders hem misschien met sluik haar in een paardenstaart zou tekenen. Ik heb zelf ook wel de neiging om elementen toe te voegen die niet altijd letterlijk in de tekst staan.
Is het illustreren van kinderboeken iets wat je ligt en je graag nog meer wil doen, of zie je dit als een eenmalig project?
O ja, het smaakt zeker naar meer! Er is trouwens mogelijk nog een nieuwe samenwerking met Koen D’haene in het vooruitzicht. Ik zou ooit wel eens een prentenboek willen maken ook.
Wie is Lemon Lizzie?
Lemon Lizzie ben ik eigenlijk zelf, of het is toch de naam die ik voor mijn blog en tekenwerk gebruik. De naam verzon ik toen ik droomde om een eigen winkeltje te openen met een sapjesbar bij. Het winkeltje is er nooit gekomen, maar de naam is blijven plakken.
Je maakte ook het beeld voor de affiche van de Week van de Amateurkunsten (WAK) in Wevelgem. Wat is het idee, vanwaar kwam de inspiratie?
De vraag was om vier beelden te maken: een voor de drie luiken van de WAK (de expo, de workshops kortfilm en het eerder muziekgerichte Lokale Helden) en dan ook nog een beeld die deze drie samenbracht. Het moest ook duidelijk zijn dat ze samen hoorden. Ik focuste vooral op dat laatste bij het brainstormen. Ik kwam op het idee om dezelfde dame, bij wijze van muze, telkens anders uit te werken volgens het luik dat ze vertegenwoordigde.
Meer informatie
Voor lezers vanaf 7 jaar... en hun papa's!
Het boek wordt voorgesteld op zaterdag 25 april in Standaard Boekhandel Menen (11u.15) en Standaard Boekhandel Wevelgem (15 uur).
Meer info over de Vlaamse Kinderboekendag.
Meer info over de Week van de Amateurkunsten in Wevelgem.
0 reactie(s):
Een reactie posten