Een van de trends in de Vlaamse adolescentenliteratuur van, pak 'm beet, de laatste tien jaar, is de specialisatie in genrefictie. De ene auteur bekwaamt zich in horrorverhalen, een andere bedrijft fantasy voor jongeren, een derde schrijft hoofdzakelijk detectiveverhalen.
Dat is prima: de boeken zetten allemaal in op spanning, actie en een goed verhaal -- op leesplezier, dus. Voor jongeren zijn het daarom vaak stapstenen op de lastige weg van jeugdboeken naar volwassenliteratuur (waar de genres ook welig tieren). Leerkrachten, van hun kant, maken dankbaar gebruik van genrefictie om hun leeslijsten, die vaak bol staan van ernstige 'probleem'boeken, wat op te leuken.
Al vijftien jaar vaste klant in de hoogste regionen van de KJV-eindlijstjes is Johan Vandevelde. Het begon al met zijn debuut De Tijdspoort, dat in 2002 bekroond werd door de Limburgse Kinder- en Jeugdjury. Centraal in het oeuvre staat de fantasy-tetralogie Elfenblauw: vier dikke turven (sommige meer dan 400 pagina's) die gelukkig lezen als een trein.
Johan kwam op verzoek van de bibliotheek een lezing geven voor de eerste graad van het VTI Gullegem. In een stevig tempo fietste hij door zijn meest recente boeken. Tussendoor gaf hij getoetst aan populaire voorbeelden (Lord of the Rings), een lesje in verteltheorie.
Naast SF en fantasy schrijft Johan Vandevelde ook traditionele literatuur. Zelf noemt hij het liever "levensechte boeken". Jaspers vlinders is een breekbaar verhaal over een jongen die aarzelend met zijn geaardheid in het reine moet komen, en daarin gesteund wordt door zijn leerkracht biologie die --publiek geheim-- ook homo is.
Johan schreef het boek omdat er eigenlijk geen coming out-verhalen bestonden met zo'n jonge hoofdrolspeler. Voor jongvolwassenen wel, maar niet voor het lager middelbaar. Johan liet een professioneel gemaakte trailer zien ter promotie van Jaspers vlinders op de boekenbeurs. Er zijn overigens plannen voor een heuse langspeelverfilming van het boek. Nog twee miljoen euro kapitaal vinden en de opnames kunnen beginnen ;-).
In principe zou Johan, afgestudeerd aan het RITS, de Brusselse filmschool, zelf het scenario kunnen schrijven. Aan de hand van een uitgeschreven scène uit Flikken lichtte hij de anatomie van een goed scenario toe. Gedachten en gevoelens vind je er niet in: enkel wat te zien zal zijn, is relevant. Een verhaal op het grote of het kleine scherm vertel je aan de hand van wat personages doen of zeggen.
Het jonge publiek van het VTI keek aandachtig toe, al was voor het velen soms een tikje te theoretisch allemaal. Enkelen snakten naar een voorgelezen fragmentje, een mogelijkheid tot interactie of naar een inkijkje in het privé-leven van de schrijver. Johan koos er echter voor niet af te wijken van zijn strak voorbereide verhaal.
Eén ding is zeker: ook in tijden van sociale media en YouTube blijft het beroep van schrijver tot de verbeelding spreken. Een leven van schrijven, schrappen, herschikken en herschrijven. Vragen als 'Waar komt inspiratie vandaan?', 'Kan je van schrijven leven?' en 'Hoelang doe je over een boek?' waren niet van de lucht. Na afloop ging Johan met de vier klassen op de foto.
Dat is prima: de boeken zetten allemaal in op spanning, actie en een goed verhaal -- op leesplezier, dus. Voor jongeren zijn het daarom vaak stapstenen op de lastige weg van jeugdboeken naar volwassenliteratuur (waar de genres ook welig tieren). Leerkrachten, van hun kant, maken dankbaar gebruik van genrefictie om hun leeslijsten, die vaak bol staan van ernstige 'probleem'boeken, wat op te leuken.
Al vijftien jaar vaste klant in de hoogste regionen van de KJV-eindlijstjes is Johan Vandevelde. Het begon al met zijn debuut De Tijdspoort, dat in 2002 bekroond werd door de Limburgse Kinder- en Jeugdjury. Centraal in het oeuvre staat de fantasy-tetralogie Elfenblauw: vier dikke turven (sommige meer dan 400 pagina's) die gelukkig lezen als een trein.
Johan kwam op verzoek van de bibliotheek een lezing geven voor de eerste graad van het VTI Gullegem. In een stevig tempo fietste hij door zijn meest recente boeken. Tussendoor gaf hij getoetst aan populaire voorbeelden (Lord of the Rings), een lesje in verteltheorie.
Naast SF en fantasy schrijft Johan Vandevelde ook traditionele literatuur. Zelf noemt hij het liever "levensechte boeken". Jaspers vlinders is een breekbaar verhaal over een jongen die aarzelend met zijn geaardheid in het reine moet komen, en daarin gesteund wordt door zijn leerkracht biologie die --publiek geheim-- ook homo is.
Johan schreef het boek omdat er eigenlijk geen coming out-verhalen bestonden met zo'n jonge hoofdrolspeler. Voor jongvolwassenen wel, maar niet voor het lager middelbaar. Johan liet een professioneel gemaakte trailer zien ter promotie van Jaspers vlinders op de boekenbeurs. Er zijn overigens plannen voor een heuse langspeelverfilming van het boek. Nog twee miljoen euro kapitaal vinden en de opnames kunnen beginnen ;-).
In principe zou Johan, afgestudeerd aan het RITS, de Brusselse filmschool, zelf het scenario kunnen schrijven. Aan de hand van een uitgeschreven scène uit Flikken lichtte hij de anatomie van een goed scenario toe. Gedachten en gevoelens vind je er niet in: enkel wat te zien zal zijn, is relevant. Een verhaal op het grote of het kleine scherm vertel je aan de hand van wat personages doen of zeggen.
Het jonge publiek van het VTI keek aandachtig toe, al was voor het velen soms een tikje te theoretisch allemaal. Enkelen snakten naar een voorgelezen fragmentje, een mogelijkheid tot interactie of naar een inkijkje in het privé-leven van de schrijver. Johan koos er echter voor niet af te wijken van zijn strak voorbereide verhaal.
Eén ding is zeker: ook in tijden van sociale media en YouTube blijft het beroep van schrijver tot de verbeelding spreken. Een leven van schrijven, schrappen, herschikken en herschrijven. Vragen als 'Waar komt inspiratie vandaan?', 'Kan je van schrijven leven?' en 'Hoelang doe je over een boek?' waren niet van de lucht. Na afloop ging Johan met de vier klassen op de foto.
0 reactie(s):
Een reactie posten