Gisteren was het de laatste donderdag van januari, en dat betekent maar één ding: Gedichtendag! Al meer dan vijftien jaar boksen poëzieliefhebbers in Nederland en Vlaanderen die dag een grote diversiteit aan eigen poëzieactiviteiten in elkaar. De bibliotheek bleef ook dit jaar niet achter. We nodigden twee jonge muzikanten uit voor een poëtisch avondprogramma.
Klassieke celliste Iris Thissen en singer-songwriter Teun De Voeght zetten tien gediechte (Teun had hoorbaar Kempische roots) uit de wereldliteratuur op muziek. De Voeght is als singer-songwriter bekend van zijn solo-project S.A. Barstow, speelt bij Jack in the Box en trok als producer met tal van andere bands de studio in. Iris Thissen studeerde cello aan het Antwerpse Conservatorium en speelt onder meer bij het duo Wy Zyn Zy en het Scarabee Ensemble.
Samen maken ze De Bres Dicht. Het duo trapte af met een gedicht over de Scandinavische oerbossen, van de Zweedse Nobelprijswinnaar Tomas Tranströmer. Er kwam een speels vers van Herman de Coninck voorbij. ‘Het Huwelijk’ van Willem Elsschot werd van een veel frivolere interpretatie voorzien dan het publiek gewoon was. “Ik hoop dat het gedicht binnen een paar jaar nog steeds even grappig is voor ons,” zei Teun. Hij en Iris vormen een koppel.
‘Melopee’ schoof traag voorbij, maar ook voor het grote publiek onbekende namen zoals Randall Jarrell, LeRoi Jones en Paul Dehn (van huis uit gespecialiseerd in dystopische SF) passeerden de revue.
Het lange, sinistere, ademafsnijdende gedicht ‘Lady Lazarus’ van Sylvia Plath werd behoorlijk avant-garde gebracht, met bruuske tempowisselingen en de ijle vraag & antwoord-zang van Iris Thissen.
Dying
Is an art, like everything else.
I do it exceptionally well.
I do it so it feels like hell.
I do it so it feels real.
I guess you could say I’ve a call.
Plath werd geïntroduceerd als “de bekendste suïcidale dichteres van de vorige eeuw”. Op een morgen zette ze melk en eten klaar voor kinderen en stak haar hoofd in de oven.
Jacques Prévert was de laatste diechter van de avond. Zijn – ook alweer mismoedige – ‘Familiale’ werd van vrolijke muziek voorzien. De zoektocht van Teun en Iris naar een vrolijke noot om mee af te sluiten had in eerste instantie niets opgeleverd. Dichters somberen liever. Daarom zorgden ze zelf voor de happy insteek.
Een geslaagde avond met een opvallend vlot opgekomen publiek. Een moment van verstilling tussen alle beeldschermen en pushberichten door.
0 reactie(s):
Een reactie posten