In het kader van Gullegem 950 gaat de bibliotheek op zoek naar Gullegemse boekenverhalen.
Welke boeken herinner jij je nog uit je schooltijd? Welke Gullegemse leraar kon goed vertellen? Herinner je je nog de bib van vroeger?
Iedereen leest in Gullegem! Op de Facebookpagina Gullezen laten we alle Gullegemnaren vertellen over wat en hoe en waar ze lazen en lezen.
Dominiek Vandevenne, uitgeweken Gullegemnaar en redacteur bij Woestijnvis, bijt de spits af. Hij vertelt op zijn gekende wijze over vijf boeken die hem raakten.
En voorwaar: nog voor hij de Nobelprijs literatuur kreeg, was Bob Dylan al een literaire held van Dominiek.
Hans Dorrestijn: 'Dorrestijns' vogelgids'
Ik ben een vogelliefhebber, dat is intussen gekend, vooral bij de koolmeesjes in mijn tuin die ik ‘s winters met lieve woordjes en vetbollen vertroetel. Voor al je encyclopedische kennis van het vogelrijk, raad ik de ANWB-vogelgids aan. Daarin vind je alles wat je moet weten over vogels. En ook alles wat je niet moet weten, bijvoorbeeld over de roep van de waterpieper, die klinkt volgens de ANWB-vogelgids als ’zruu zruu zruu-zruu-zruu-zruu-zuu-zuu-zuuzuu-zuuzuuzuu zuuzuuzuu scrrirIRR-scirirIRR-scirirIRRSUUUuu-SUUuu PSIIIeh-PSIIIeh-PSIIIeh'. Ik vind dit niet uit, het staat er echt zo, op bladzijde 264.
Als je graag iets bijleert maar ondertussen ook met de glimlach van pagina naar pagina vliegt, neem dan Dorrestijns vogelgids. Ik volg Hans Dorrestijn al jaren, zijn depressieve verhalen, zijn boeken waar de faalangst van afdruipt, zijn galgenhumor over dronkenschap en falende liefdes, en zijn geestige liedjes. Hans Dorrestijn is ook een vogelaar. Op zijn manier: onbeholpen, grappig, aandoenlijk en herkenbaar. Hij omschrijft zichzelf als die gast die in een groep enthousiast wijzende vogelliefhebbers vraagt “Waar kijken jullie naar?”. Als je wat door de pathetiek en de zelfkastijding heen leest, vind je een leerrijke en literair verantwoorde vogelgids.
Als je graag iets bijleert maar ondertussen ook met de glimlach van pagina naar pagina vliegt, neem dan Dorrestijns vogelgids. Ik volg Hans Dorrestijn al jaren, zijn depressieve verhalen, zijn boeken waar de faalangst van afdruipt, zijn galgenhumor over dronkenschap en falende liefdes, en zijn geestige liedjes. Hans Dorrestijn is ook een vogelaar. Op zijn manier: onbeholpen, grappig, aandoenlijk en herkenbaar. Hij omschrijft zichzelf als die gast die in een groep enthousiast wijzende vogelliefhebbers vraagt “Waar kijken jullie naar?”. Als je wat door de pathetiek en de zelfkastijding heen leest, vind je een leerrijke en literair verantwoorde vogelgids.
Helen MacDonald: 'De H is van Havik'
Ah, het gaat wéér over vogels. Dat is waar, maar deze roman is meer dan dat. Het is het relaas van een vrouw die in een knoert van een rouwproces (haar vader is net gestorven) besluit om een havik af te richten. Ze verzeilt in een eenrichtingsstrijd met een wild ontembaar beest. Dit is een boek over eenzaamheid en passie en meditatie, in een innige omhelzing met de onberekenbare natuur.
Het schijnt dat romans de natuur als hoofdpersonage een nieuwe stroming is, omdat je er rustig van wordt, of omdat je er kan in vluchten en even weg zijn van waar je niet altijd wil vertoeven. Dat geldt voor mijn part voor àlle goeie literatuur, en voor deze roman heel zeker. Maar het gaat ook op voor een blonde Chimay. Of een combinatie natuurlijk.
Het schijnt dat romans de natuur als hoofdpersonage een nieuwe stroming is, omdat je er rustig van wordt, of omdat je er kan in vluchten en even weg zijn van waar je niet altijd wil vertoeven. Dat geldt voor mijn part voor àlle goeie literatuur, en voor deze roman heel zeker. Maar het gaat ook op voor een blonde Chimay. Of een combinatie natuurlijk.
Bahamontes (driemaandelijks tijdschrift)
Alle wielerliefhebbers zouden zonder fout een abonnement moeten nemen op Bahamontes, het wielertijdschrift dat 4 keer per jaar verschijnt. Dit tijdschrift staat boordevol heerlijk interessante wielerverhalen, koersnieuws en oud nieuws, velo-anekdotes en retro-helden. En rijkelijk bestrooid met prachtige foto’s van West-Vlaming Jelle Vermeersch (lang leve Jelle Vermeersch!). En het allermooiste is als je Bahamontes uit de verpakking haalt. Dan ruikt het als een vers geopend pakje Panini. Onweerstaanbaar verzamelbaar.
Patrick Rouffaer: ‘Bob Dylan in de studio’
Ik hou van veel muziekjes en ik lees ook graag veel boekjes over die muziekjes. Over Bob Dylan zijn al meer boeken verschenen dan dat hij platen heeft gemaakt (en dat zijn er veel). En wellicht is het beste boek over Dylan het boek dat hij zelf geschreven heeft (‘Kronieken’, een aanrader, het leest als een roman).
Maar als je de platen van Bob Dylan wil ontdekken of herontdekken, is ‘Bob Dylan in de studio’ een hele goeie. De auteur behandelt een plaat per hoofdstuk, per hoofdstuk een plaat. En meer bepaald wat er in de studio gebeurde tijdens het opnemen van die plaat. Het is een ervaring om naar de muziek in kwestie te luisteren tijdens het lezen van dit boek. Je voelt de liefde van een kenner voor zijn idool en je wenkbrauwen fronsen naar alle kanten als je merkt op welke vaak stuntelige wijze zoveel klassieke songs tot stand zijn gekomen.
Maar als je de platen van Bob Dylan wil ontdekken of herontdekken, is ‘Bob Dylan in de studio’ een hele goeie. De auteur behandelt een plaat per hoofdstuk, per hoofdstuk een plaat. En meer bepaald wat er in de studio gebeurde tijdens het opnemen van die plaat. Het is een ervaring om naar de muziek in kwestie te luisteren tijdens het lezen van dit boek. Je voelt de liefde van een kenner voor zijn idool en je wenkbrauwen fronsen naar alle kanten als je merkt op welke vaak stuntelige wijze zoveel klassieke songs tot stand zijn gekomen.
Paul Baeten Gronda: ‘Wanderland’
Paul Baeten Gronda ken je misschien van zijn columns in Focus Knack. Die mag je zeker lezen, en terwijl we bezig zijn, kan ik je columngewijs ook Marc Didden aanbevelen. Die schrijft zo mooi en zo waar en zo eigenzinnig eigenwijs, dat is pure poëzie.
Maar ik wou het hebben over Paul Baeten Gronda in romanvorm. Wellicht is die voor jou nog onontgonnen terrein maar probeer toch maar eens iets van deze Vlaamse Italiaan. (Of hoe noem je een Vlaming die in Italië luilekkert?) Begin misschien bij zijn meest recente roman, ‘Wanderland’, over de jonge schilder Igor Nast. Een dun maar meeslepend boekje, zo eentje waarbij je om de vier zinnen glimlacht en denkt “Dat is goed gevonden” en “Dat is nu eens mooi gezegd.” en “Waarom is die gast niet even bekend als pakweg Dimitri Verhulst?” Ga daarna terug naar de bibliotheek en neem “Strauss Park” mee, Pauls vorige roman. Die is iets dikker. Daar kijk je maar om de tien of elf zinnen aangenaam verrast op.
Lees alles over het initiatief 'Gullezen'.
Maar ik wou het hebben over Paul Baeten Gronda in romanvorm. Wellicht is die voor jou nog onontgonnen terrein maar probeer toch maar eens iets van deze Vlaamse Italiaan. (Of hoe noem je een Vlaming die in Italië luilekkert?) Begin misschien bij zijn meest recente roman, ‘Wanderland’, over de jonge schilder Igor Nast. Een dun maar meeslepend boekje, zo eentje waarbij je om de vier zinnen glimlacht en denkt “Dat is goed gevonden” en “Dat is nu eens mooi gezegd.” en “Waarom is die gast niet even bekend als pakweg Dimitri Verhulst?” Ga daarna terug naar de bibliotheek en neem “Strauss Park” mee, Pauls vorige roman. Die is iets dikker. Daar kijk je maar om de tien of elf zinnen aangenaam verrast op.
Lees alles over het initiatief 'Gullezen'.
